එන්න එන්න ආහාර මුද්දරේ ගන්න එන්න ළමායි.

 

මේ තමයි 1991දි ඉස්කෝලෙ යන ළමයින්ට ආණ්ඩුවෙන් දුන්න ආහාර මුද්දරේ, ඒ කියන්නේ ආණ්ඩුව ගානේ ළමයින්ට නිකන් කන්න දුන්න මුදල. මේක ඉස්කෝලේ කැන්ටිමට දීලා දවසකට රුපියල් 3කම මදි නොකියන්න කන්න පුළුවන්,

ඇයි මොකද හිනාවෙන්නේ? ඉස්සර රුපියල්3ක් කියන්නේ හෙන ගානක් හරිද? දන්නේ නැත්තන් අහගන්න,

ඉස්සර (1990-1991 කාලේ හරිද) බස් එකේ බාග ටිකට් එකක් සත 25යි. (දැන් සත 25 එවා ලෙවෙත් නෑ)
පාන් ගෙඩිය රුපියල් 3යි. (දැන් 60ද මන්දා)
බුල්ටො 1ක් සත 5යි, ටොපියක් සත 10යි (ඒකාලේ චොකලට් තිබුනේ නැහැ අපිටනම් කන්න)
පෑනක් රුපියලයි, පොතක් රුපියල් 2 ඉදලා තිබුනා
පන්සලක් සත 50යිද කොහෙද (හරියට මතකනෑ මට)

ඉතින් මදිද බොලව් රුපියල් 3ක් කන්න දුන්නම. හැබැයි ඔය මුද්දරේ කියපු එකට මම හරි කැමති. මොකද 1994 විතර ඔය සමුර්ධිය කියන එක දුප්පත් කට්ටියට දුන්නනේ. අපි හිතුවේ අපිට වගේ මිනිස්සුන්ටත් නිකන් ආණ්ඩුවගානේ කන්න දෙනව කියලා. ඒකටත් කිව්වේ සමුර්ධි මුද්දරේ කියලා තමයි. ආ මට අමතක උනානේ ඇයි මම මුද්දරේ කියන එකට කැමති උනේ කියලා.

ඒකාලේ අපිට බස් එකේ යන සීසන් එකත් ඔය සයිස්මයි, ඔය පාටමයි. ඒත් හැමදාම අපි සීසන් එකයි ඔය මුද්දරෙයි ටපලගෙන බස් එකට මුද්දරේමයි දෙන්නේ. හැමදාම බැනුම් කොන්දාගෙන් දෙපිටින් යන්න.

ඉතින් ඔයවගේ සුන්දර දේවල් ගොඩක් උනා අපේ පුන්චි කාලෙ නම්. මේවගේ අත්දැකීම් තියන අය අනිත් අයටත් දැනගන්න ඔයාලගේ අත්දැකීම් ලියලම ගියොත් මම බොහෝම අගේ කරනවා.