සත්ව අවිහිංසාවාදීන් සහ නොබෙල් සාම ත්‍යාගය

පෙරහැර කාලෙට අලි නෙවෙයි බං වැඩිපුර කුලප්පු වෙන්නේ මිනිස්සු

මානවයා කියන එකා වදුරගෙන් වෙන්වෙච්ච දවසේ ඉදලා අද වෙනකන් කලේ අනික් සත්තුන්ට කෙලවපු එක.

මුලින්ම කන්න දෙයක් නැතිපාර අහු උන එකා මරාගෙන කෑවා උන්ගේ හම් වලින් ඇදුම් හදාගත්තා, පස්සේ උන්ට ඉන්න තිබ්බ තැන්වල ගෙවල් හැදුවා, වගාබිම් හැදුව.

ඊට පස්සේ උන්ගෙන් වැඩ ගන්න පටන් ගත්තා. ලස්සන සත්තු හුරතලේට හදන්න පටන් ගත්තා.

පස්සේ සත්තු නටවලා ආතල් ගන්න ගත්තා වගේම් උන්ව දුවවලා කොටවලා සූදු කෙලින්න ගත්තා.

තව කොටසක් සංස්කෘතිය කියලා එකක් අස්සේ පෙරහැරවල් වල එක්කන් යන්න ගත්තා. තව සෙට් එකක් ආගම වෙනුවෙන් සත්තු බිලි දෙන්න ගත්තා.

තව කට්ටියක් එක එක ශෝස් හදාගෙන තමන්ගේ සතා අනික් එකාට වඩා මරු කියලා පෙන්නන්න තරග තියලා තෑගි ගත්තා.

අපි කරන හැම වැඩක්ම සත්තුන්ට කරන හිංසනයක් තමයි.

එහෙනම් දැන් කරන්න ඕනි අපිට පුළුවන් උපරිමයෙන් සත්තුන්ට කරන හානිය හිංසාව අවම කරන එක.

ඒකට මස් මාළු බිත්තර කිරි පාවිච්චි නොකර වීගන් වෙන්න පුළුවන්,

නැත්නම් සත්තුන්ගේ හම් පිහාටු හරි මොනාහරි පාවිච්චි කරලා හදන බඩු භාවිතා නොකර ඉන්න පුළුවන්,

එහෙමත් නැත්නම් කන්න කෑම ටිකක් දීලා බඩ පුරවන්න පුළුවන්,

ලෙඩ උන සතෙක් හිටියොත් බෙහෙත් කරන්න පුළුවන්

ගෙදර ඉන්න මැස්සෝ මදුරුවෝ මකුණෝ මීයෝ හූනන්ගේ ඉදලා නොමරා සහයෝගයෙන් ඉන්න පුළුවන්,

ඇගේ ඉන්න ඇහැට පේන උකුනාගේ ඉදලා බඩේ ඉන්න පනුවා දක්වා අනුකම්පා කරලා බෙහෙත් නොබී නොගා ඉන්න පුළුවන්

ටිකක් එක්ස්ට්‍රීම් වෙනවානම් ආපහු ගල්ගුහා වලටම යන්න පුළුවන් අපි සත්තු එක්ක උන්ගේ බිම සහයෝගයෙන් බෙදා ගන්නවා කියලා. එහෙම අමාරුනම් අර කැලේ ඉදලා ගම් වදින් සත්තුන්ට විදුලි වැටවල් නොගහ හක්ක පටස් නොතියා වෙඩි නොතියා වත්තේ තියෙන දෙයක් කාලා ඉදපල්ලා කියලා ආතල් එකේ ඉන්න පුළුවන්.

ඔය හැම එකාගෙම සත්ව කරුණාව සාපෙක්ෂයි බං. ඉපදිච්ච දවසේ ඉදලා අපි ඔක්කෝම සත්තුන්ට කෙලවලා දැන් කරන්නේ අපිට දැනෙන සතාට විතරක් පව් කියන එක.

ඔච්චරටම සත්තුන්ට ආදරේ එකෙක් ඉන්නවනම් වරෙන් මට උඹට නොබෙල් සාම තෑග්ග අරන් දෙන්න